Na dertig jaar werkzaam in de communicatie- en reclamebranche te zijn geweest, begon ik het gevoel te missen. Niet het gevoel voor het vak, maar de emotie zelf. Voordat ik de overstap maakte naar het uitvaartvak, werkte ik de laatste acht jaar bij de Technische Universiteit Delft in de directie van de afdeling communicatie en marketing. Natuurlijk had ik een heel fijn team en leuke collega`s. Maar toch dacht ik met enige regelmaat: waar is de verdieping? Hoe kan ik mijn streven naar het zorgen voor een ander, mijn oog voor detail, mijn organisatievermogen én mijn mensenkennis op een nog mooiere manier inzetten? Ik kwam in de uitvaartwereld terecht. Want als gevoel ergens belangrijk is, is het bij het nemen van afscheid van je dierbare, ouder, kind of vriend. Een goed, passend afscheid waarin je de persoon die je eert herkent, helpt bij het rouwproces.

Uit ervaring weet ik hoe belangrijk het is om goed afscheid te kunnen nemen. Zo is mijn vader plotseling overleden toen hij pas 56 jaar was. Ik was op dat moment hoogzwanger en in de avond na de uitvaart is mijn dochter Roos geboren. Het draait dus om leven, afronden en doorgeven. Hoe mooi dat ik nu op deze manier mijn bijdrage kan leveren nadat ik zo’n bijzondere ervaring heb gehad waarbij de dood plaats maakte voor nieuw leven.

Uiteindelijk was de uitvaart van de vader (52 jaar) van mijn kinderen het laatste duwtje in de rug om uitvaartondernemer te worden. Ook al is er sprake van een scheiding of onenigheid binnen een familie, ik heb geleerd dat je maar één keer een eerste indruk kan maken, én ook maar één keer afscheid kunt nemen. Deze ervaringen hebben mij laten inzien dat het belangrijk is als uitvaartondernemer dat je begrijpt en voelt wat er in sommige situaties speelt en wat er dus nodig is.

Na mijn opleiding voor uitvaartondernemer bij GaandeWeg uitvaart besloot ik al vrij snel om het vak in Spanje uit te oefenen, omdat het heel fijn is om in je eigen taal te kunnen communiceren op het moment in het leven dat je heel kwetsbaar en intens verdrietig bent.